Halong Baai in beeld

Hier ben ik voor iedereen een 'madame'

Vissers boten

Onze 'grote' groep

Op weg naar een lagoon

De middelgrote boot

Fruit verkoop op het water

Onze verdieping, de 'begane grond'

Cabine in de boot

Fruit verkoopster van Halong Baai

Kapitein van onze middelgrote boot

Vanuit de boot bekeken

 

Onze gids op de middelgrote boot

Roeister met bedekt gezicht

Ze heeft het warm en ontbloot haar gezicht

Leven op het water

Een vissers bootje

Vanaf ons dek

We bezoeken een grot met stalagmieten en malagtieten

Er zijn honden als huisdier en honden om te eten

uitzicht vanaf de beklommen berg

Halong Bay.......prachtig, 3 dagen water en boten

"De Halongbaai (Vietnamees: Vịnh Hạ Long) is een baai bij de stad Hạ Long in het noorden van Vietnam in de Golf van Tonkin, nabij de grens met China. De baai heeft een kustlijn van 120 kilometer en het gebied beslaat zo'n 1500 vierkante kilometer. Vịnh Hạ Long betekent in het Vietnamees Baai van de dalende Chinese draak.

Bij enkele van de eilanden bevinden zich drijvenden dorpen van vissers die in de ondiepe wateren 200 verschillende soorten vis en 450 verschillende soorten weekdieren vangen. Op sommige eilanden leven dieren, zoals kippen, apen en leguanen.

In 1994 is de Ha Long Baai opgenomen op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het is één van de populairste toeristenbestemmingen van Vietnam".  aldus Wikipedia

Volgens de legende heeft een grote draak de Vietnamezen geholpen in hun strijd tegen de Chinezen.
De draak landde op het water en sloeg zo hard met z'n staart dat er allemaal eilandjes ontstonden.

                                         Opera Cruise, in deze boot hebben we onze hut. Een mooie houten hut met prachtig uitzicht natuurlijk want er zijn ramen.


In Halong Bay is het heel erg mooi en wijds en prachtig en rustig. In de lucht zie ik veel zeearenden en andere roofvogels. Eindelijk veel vogels.
De stilte is heerlijk, vooral na de drukke steden die we bezocht hebben. We hebben 3 dagen goed weer en kunnen dus ver kijken. Dat is lang niet altijd het geval. Bovendien is mei een rustige maand.
De eilanden zijn toppen van bergen en dus geheel van steen. Toch is er veel begroeiing. Tijdens een klim naar de top op een van de eilanden heb ik veel soorten vegetatie gezien, bloemen, vlinders( zo groot dat het een vogel lijkt), insecten en vogels.

De grote boot sleept de kleine boot steeds mee voor 'uitstapjes'.

Het is ongeveer 4 uur rijden van Hanoi naar Halong Bay. We zijn met een leuke groep van 16 mensen op het Cruise schip. Jonge mensen uit VS, Zwitserland, Spanje, Frankrijk, India.....wij en nog een fransman zijn de oudjes. Er is steeds een (andere) gids om ons te begeleiden. De tweede en derde dag zijn we samen met Cedric en Claude uit Frankrijk en Bob en Calum uit Georgia US. Een vrolijke groep vol energie........ze gaan fanatiek voetballen in de hitte op een strandje. Ik praat zoveel Engels dat ik zelfs in mijn dromen Engels begin te praten.

Vanuit de haven vertrekken we met een kleinere boot. Het Opera Cruise schip is te groot om in deze haven te komen. We slepen deze kleine boot overal mee naar toe. Dan is er ook nog een middelgrote boot waar we tochtjes mee maken.

We stappen regelmatig van het Opera Cruise schip in dit kleine bootje om het een en ander te 'bezoeken' op het water. Een piepklein strandje, een drijvend dorp, een grote grot, een eiland om de beklimmen, een plek om te zwemmen of te kajakken....er staat van alles op het programma.

Onze bootsman werkt hard om het anker weer op te hijsen.

Halong Bay vanaf de top van een van de eilandjes. Dat was een klim....poeh, poeh!

Het eten op de Opera is fantastisch. Twee keer per dag heel uitgebreid warm eten. De ene schaal na de andere wordt op de tafel gezet. Voor iedereen komt er veel nieuws op tafel. Het is niet altijd duidelijk wat het is. Proeven doen we in ieder geval. Van te voren wordt aan iedereen gevraagd wat je per se niet of wel wilt eten. Het blijkt dat eten hier snel gaat. Volgens Cedric die een half jaar in China heeft gewoond is dat in China ook zo. Alles komt snel achter elkaar en het toetje staat er al voordat je bord weg is. Er is veel variatie in de opmaak van het eten. Zo krijg ik een soort magnum op een sereh stengel van aardappel en nog wat en dan gebakken.

Vanuit onze hut op de eerste verdieping loop ik naar de derde verdieping waar de eetzaal is.

3 dagen geen internet???

We gaan vanaf morgen16 mei 3 dagen het water op in de Halong Bay. Geen idee of er internet is op de boot. Dus als je niks nieuws ziet dan weet je waardoor.

In de straten van Sapa

                                         Een klein kerkje in Sapa. In Vietnam leven zo'n 9 miljoen Christenen.

Vogeltjes in kooitjes is een echte mannen aangelegenheid. Het is hun speelgoed. Alsof het je hondje is zo loop je ook met je vogel in een kooitje. Soms zie je groepen mannen bij elkaar met hun kooitjes. 

Vrouwen van de etnische groep de Rode Dzao op een plein in Sapa

Koken, bakken, braden, grillen, wokken, stomen..........het kan allemaal op de stoep of de straat.

.

Dit zijn bijzondere en hele kleine fornuizen. Een soort blikken emmer met een schuifje onderin. Bovenop een pan en klaar. Er wordt gekookt met houtskool. In de olie zie je stukken tahoe.

Zo Ha, een Zwarte Mhong, maakt muziek en vertelt

Zo Ha ( ik weet niet of ik het goed schrijf) zit op het stoepje bij een café in Sapa, Le Petit Gecko, waar we af en toe iets drinken. Ik begrijp dat ze 70 jaar is.
"You wonna buy?"  vraagt Zo Ha met een vriendelijk gezicht. En deze vraag horen we vaak op een dag. "We have enough, thank you!". Ze lacht. "You wonna have a drink?" vraag ik. En ja ze wil iets drinken. Ze komt naast me zitten. Op eens haalt ze een klein muziek instrument uit haar zak (voor de verkoop!) en gaat spelen. Later kijkt ze met veel belangstelling het filmpje terug. Ze pakt een stapel kaarten uit haar zak met afbeeldingen van de verschillende bevolkingsgroepen in de omgeving van Sapa. Ze begint te vertellen over haar wereld aan de hand van de kaarten. Ik begrijp niet alles.......maar ach het is leuk en af en toe lachen we zo maar wat. Elke dag komen we haar ergens tegen en hebben even een babbeltje, lachen een beetje ( ze heeft een ondeugende lach) en schudden elkaar de handen. De laatste dag, zoals afgesproken, kopen we nog wat van haar.

Drie dansende Zwarte Mhong

Drie jongens gaan voor ons dansen met hun bijzondere muziek instrumenten.
Ze behoren tot de Zwarte Mhong. Deze mensen zie je het meeste in Sapa. Op zondag , zoals vandaag, zie je ook meer jongeren en mannen uit de dorpen om in de stad wat bij te verdienen. De verschillende groepen hebben verschillende kleuren en klederdrachten om zich van elkaar te onderscheiden. Zo trouw je altijd met iemand van een andere groep/kleur.

Van Lao Cai naar Sapa de bergen in.

Trommels, gezang en geesten

Trommels en gezang komt onze hotelkamer binnen. We gaan navraag doen en lopen een trap op. We mogen kijken en meedoen.  Er is een bepaalde viering aan de gang die een paar dagen duurt van de ochtend tot de avond. Je hoort getrommel en gezang. Ik vind het prachtig. Familieleden lopen af en aan en zoals je op de beelden ziet is er veel beweging van de aanwezigen.

Tijdens de verering van 'geesten' wordt er regelmatig geld rondgedeeld. Ook ik krijg iedere keer een briefje in mijn handen. Het is 'geluksgeld'. Velen uit het verleden worden gedurende meerdere dagen achter elkaar vereerd. De trommel en het gezang hoor je van verre. Deze familie komt speciaal naar Sapa. Hier staat de voor hen belangrijkste tempel om dit feest te vieren. De tempel ligt wat verscholen. De hoofdpersoon, een mooie vrouw van 80, heeft de gave om de geest op te roepen en in zich op te nemen. Ze verandert steeds van gedaante door andere kleding en gaat zich gedragen als de overledene. Naast haar zitten de helpers die haar ter plekke omkleden. Het zijn de belangrijke mensen uit hun geschiedenis die ze oproepen en vereren. Uren en uren gaat het zo door. Bij elke geest gaat het naar een soort hoogtepunt en wordt er geklapt en vrolijk en blij gekeken. Mensen doen een wens en vragen om geluk. Iedereen beweegt zich vrij, kletst, rookt een sigaret en telefoneert. Er is soms een zekere opwinding te bespeuren als ze zien dat de oude vrouw een geest 'te pakken heeft'. Ze kijkt daarbij steeds in de spiegel die voor haar staat. De kleindochter, een meisje van in de twintig, zit naast me en vertelt wat het een en ander betekent. Ze zegt dat dit 'geloof' niet 1 bepaalde naam heeft, Ze vind het erg leuk om te vertellen over deze vieringen. Als ik besluit het geld in de 'charitypot' te doen die daar op tafel staat komt ze en roept: "Wat doe je nou geef je alles weg! Het is jouw geluks geld! Jij mag het hebben en uitgeven". En ze geeft ons weer geld. Ze geeft als tip een lot te kopen met de eindcijfers van het bankbiljet. Toch maar eens gaan proberen.

Hier verandert ze in een jong meisje. Dit meisje heeft in het verleden soldaten gered door ze naar de overkant van een rivier te roeien. Zij is een heldin in de geschiedenis van deze mensen in hun strijd tegen de Chinezen.

Iedere keer voordat ze een 'ander' wordt krijgt ze een rode doek over haar hoofd. De geest is verdwenen en met andere kleding aan begint ze haar nieuwe verering.

Hier zit ik, met links van mij het meisje dat steeds vertelt wat er gebeurt. Ton en ik zijn de enige 'vreemden'.

Hier verbeeldt ze iemand die de pijp rookt. Zal vast een man geweest zijn.