filmpje
Gisteren, voor ons 9 mei, zijn we om 4 uur in de ochtend opgestaan. De taxi haalt ons tegen 5 uur op en dan gaan we naar het station in Hanoi. Het begint al licht te worden en meer mensen zijn wakker en opweg zoals in alle warme landen.
Een jongen ziet dat we de weg vragen en hij brengt ons lopend over de spoorrails naar de juiste trein en zitplaats. De jongen wil natuurlijk betaald worden.
Het is een trein die gebruikt wordt door de Vietnamezen op weg naar de vele dorpen richting noorden. Wij zitten 'luxe', er is wat airco en de stoelen zijn zacht. De andere reizigers in onze wagon hebben ook het duurdere kaartje kunnen kopen. Ik ben de enige niet Aziaat.
Ik stel me zo voor dat ze zegt: "Stapt u maar in mevrouw".
Er zit onder andere een oma met dochter en baby (ik denk 6 maanden) in de trein. Ook zij maken een lange reis. Alles wordt uit de kast gehaald om de baby te sussen en rustig te houden op een hele lieve manier. De oma draagt de baby veel rond terwijl ze mooie kinder- en slaapliedjes zingt. Met een voet tikt ze ritmisch op de grond. Mooi is dat. het lijkt alsof alle passagiers in slaap gezongen heeft. De baby doet het goed gedurende de lange reis. Hij wordt zo lekker vertroeteld. Moeder sust hem ook af en toe met een minuutje borst. Ik zie dat omdat ze op later tegenover ons komen zitten.
Rechts van ons zitten 4 moderne jongelui die heel lang kaarten met geld. Ze vermaken zich verder met iPhone en iPad. Giechelen en lachen vaak terwijl ze samen naar de beelden.
We hebben de wc even bekeken en besluiten zo min mogelijk te drinken en te eten.
Dit is onze wagon. Inmiddels weet ik dat het een en ander er op foto veel mooier uit ziet dan in werkelijkheid. En dat geldt zeker ook voor onze zitplaatsen.
Er is gelukkig veel beenruimte en een grote tafel. Ton gaat ook de 'ramen wassen' met vochtige doekjes, ook aan de buitenkant. Zo kunnen we toch nog wat foto's maken en filmen onderweg. Dus als de beelden wat wazig zijn dan weet je waarvan.
En met een lekker kippetje voor Ton kan de dag niet meer stuk!
We gaan 11 uur rijden met deze trein. Het is ongeveer 340 km van Hanoi naar Lao Cai. Het is een oude trein en hij heeft moeite met opgang komen. Hij heeft dat mooie piep en kraak geluid van een trein. Gemiddeld rijden we zo'n 30 kilometer per uur en stoppen bij 10 stationnetjes.
Een heerlijk gezicht om al het groen te zien als we de stad uit rijden. Veel bananenbomen, rijstvelden, mais, moestuinen, pompoenen, papajabomen, mangobomen, soorten lychees.......
We trekken weer op bij een van de dorpen. Zoals je hoort is er een nieuwe groep passagiers ingestapt.
Zowel in de stad als op het land zien we weinig vogels. De eerste vogels die ik zag waren weer de musjes. Dat zijn pas echte globalisten! Wel veel vogels in kooitjes. Waarschijnlijk hebben de wilde vogels genoeg aan de vele bossen en jungles.
De meeste reizigers hangen alle kanten uit te slapen. Knap hoe lang ze in een ongemakkelijke houding kunnen liggen. Mij lukt dat niet en ik ga van de ene bil op de andere. Tussendoor bekijken we de omgeving. De eerste uren gaan snel voorbij, de laatste uren wordt mijn verlangen naar een cappuccino groter.
En dan om 5 uur in de middag stappen we uit de trien in het warme Lao Cai.
Meteen komt er een groep mannen op ons af om een taxi aan te bieden. We onderhandelen wat en laten ons snel wegbrengen naar het Loi Cai Star Hotel.
Heerlijk douchen én eten en drinken....................en neerploffen op het bed!!!
I
Geen opmerkingen:
Een reactie posten